GENÇAĞA KARAFAZLI

Amasya’nın Taşova ilçesine bağlı Çambükü’nde köylülerin, mera alanlarına tevhit endüstri bölgesi yapılmasına müteveccih tepkileri 55. gününde üstelik devam etti. Çambükülü bire bir eş, henüz geçmiş hayvanları üzere yonca ektiği araziyi göstererek, “Hayvanlarımızın yiyeceğini hakeza yerlere gömdüler. İşte kökü üstelik kalmadı, dalı üstelik kalmadı, tek şeyi kalmadı. Çambükü’nde dikili tıpkısı ağaç kalmadı. Nereye gideceğiz bilmiyorum ben. Geçimimizi ne ile sağlayacağız, onu düşünüyoruz. Cesamet geldi, bizi toprağın altına gömdü, bıraktı. Canımızla beraber gömdü bizi, meyvemizle gömdü bizi. Tığ ne yapacağız? Bize ayrımsız imkan göstersinler. Çoluğumuzun çocuğumuzun rızkını yerlere gömdüler” dedi.

Amasya’nın Taşova ilçesine sadık Çambükü’nde köylülerin, mera alanlarına cebri kamulaştırma ile birleştirme sanayi bölgesi yapılmasına yönelik tepkileri sürüyor. Henüz önceden darı ve yonca ektiği arazide mütekellim Çambükülü eş tıpkı vatandaş, köyde yaşananlara şöyle reaksiyon gösterdi:

“ÇOLUĞUMUZUN ÇOCUĞUMUZUN RIZKINI YERLE ARIZASIZ ETTİLER”

“Tarlalarımızı bu kuzuluk getirdiler. Çap büyüklerimiz duysun; meyvesini toplayacağımız yerde odununu topluyoruz. Odununu da toplayamadık. Bir dikili ağacımız, bire bir dikili taşımız kalmadı aynı yerde. Çoluğumuzun çocuğumuzu rızkını yerle düzlem ettiler, gömdüler yerlere. Meyvesini birlikte alamadık, odununu bile alamadık. Bizi duysun izzet büyüklerimiz, Türkiye duysun bizi. Ekincilik Bakanı’na sesleniyorum, duysun bizi; tek imkanımız kalmadı bundan sonra.

“HAYVANLARIMIZIN YİYECEĞİNİ TAŞLARIN, TOPRAKLARIN ALTINA GÖMDÜLER”

Böyle doldurdular seçme tarafın kumunu, yonca tarlamıza, akdarı tarlamıza doldurdular. Tarlamızı hasat etmeye punt bırakmadılar. Ne yapacağımızı tığ bilmiyoruz bundan sonra, tek imkanımız kalmadı. Bizi Mütedeyyin insanlar duysun, imkanımız kalmadı. 600 başlangıç hayvanın yiyeceğini böyle yerlere gömdüler. Tığ hangi yapacağız? Oran başkanlarına sesleniyorum. Bizim hayvanlarımızın yiyeceğini taşların, toprakların altına gömdüler. Askeri birlikte bize kışkırttılar. O askerleri biz yetiştirdik. O devlete tığ yolladık o askerleri, askerlerle bize cidal yaptırıyorlar. 60 yaşındayım ego, askerle savaşabilir miyim? Leşker beni itti kaktı, gitti.

“ÇAMBÜKÜ’NDE DİKİLİ DIKME KALMADI”

İmkanım namevcut benim. 600 mir efsanevi, kuzusuyla bu arada kesime gidiyor deminden. 60 devam büyük baş, buzağıyla beraber… Bakamıyoruz elan, imkanımız kalmadı. Ağızotu alamıyoruz, yiyeceğini dahi yerlere gömdüler, sınırlı kesime göndereceğiz. Burası yonca tarlasıydı, yoncamızı biçmeye okazyon vermediler. 600 beniz temel koyunu karnında kuzusuyla, 60 parça üstelik büyükbaşı karnında buzağıyla kaybedeceğiz, elan hangi yapalım? Bire Bir madde grup biçmeye yerimiz kalmadı. Dikili taşımızı dahi yıktılar, askeri bizim önümüze diktiler. Biz askerle savaşmıyoruz, bizim üstelik askerimiz var. Askerle bizi çarpışma yapmaya sadık bıraktılar. Tığ üstelik askerle mir edemiyoruz doğrusu. Hayvanlarımızın yiyeceğini böyle yerlere gömdüler. İşte kökü da kalmadı, dalı üstelik kalmadı, tek şeyi kalmadı. Çambükü’nde dikili bire bir ağaç kalmadı.

“BÜYÜKLÜK, BİZİ TOPRAĞIN ALTINA GÖMDÜ, BIRAKTI”

Nereye gideceğiz bilmiyorum ben. Geçimimizi ne ile sağlayacağız, onu düşünüyoruz. Bizim koltuğumuz yok, sandalyemiz yok oturmaya. Biz, ellerimizle çalışıyorduk. Biz memnunduk çalışmaktan, tarlada çalışmaktan memnunduk. Büyüklük geldi, bizi toprağın altına gömdü, bıraktı. Canımızla bu arada gömdü bizi, meyvemizle gömdü bizi. Biz hangi yapacağız? Bize aynı imkan göstersinler. Çoluğumuzun çocuğumuzun rızkını yerlere gömdüler. Gülüşerek yaptılar bunu, bize cebin bile gülüştüler.”